‘सामर्थ्य आहे चळवळीचे जो जो करील तयांचे’ शिक्षण ही बालविकासाची चळवळच आहे. विद्यार्थ्यांना सामर्थ्यवान म्हणजेच सबळ बनवणे महत्त्वाचा उद्देश आहे . सबळ होणे म्हणजे शारीरिक दृष्ट्या सबळ होणे , बौद्धिक दृष्ट्या सबळ होणे , संघटितरित्या सबळ होणे . मुलांची सामाजिक , भावनिक बुद्धिमत्ता जोपासणे महत्त्वाचे आहे.

प्राथमिक विभागातील विद्यार्थ्यांचे वय खूप कोवळं व संस्कारक्षम असतं . एकदा ही मुलं मानसिक , भावनिक दृष्ट्या सक्षम झाली की हमखास यशस्वी होतात . या ठिकाणीच प्राथमिक शिक्षकाचा खरा कस लागतो . मुलांना आपलंसं करून त्यांच्यात आत्मविश्वास भरला की मूल त्याच्या गतीने उत्तम शिकते . मुलांचे कौतुक करून प्रोत्साहन देऊन त्यांना घडवले जातं . प्रेम , माया, आपुलकी जिव्हाळा यामुळे मुलं घडतात . प्राथमिक शिक्षक खऱ्या अर्थाने विद्यार्थ्यांच्या शिक्षणासाठी पायाभरणी करून पार्श्वभूमी तयार करतो . अशी पायाभरणी मातृभाषेतून सर्वात उत्तम होऊ शकते . मुलं पोपटपंची न करता कौशल्य आत्मसात करू शकतात . येथे औपचारिक शिक्षणाला सुरुवात होते . स्वच्छता , स्वयंशिस्त व स्वाध्याय या मूल्यांवर आधारित शाळेची गुणवत्तेकडे वाटचाल सुरू होते.